- μονοβάμπουλο(ν)
- το(στους Βυζαντινούς) κηροπήγιο με ένα μόνο κερί, που έκαιγε κατά τη διάρκεια τελετών μπροστά από την αυτοκράτειρα.
Dictionary of Greek. 2013.
μονοβάμπουλο(ν)
Look at other dictionaries:
μον(ο)- — (ΑΜ μον[ο] , Α ιων. μουν[ο] ) α συνθετικό πολλών λ. τής Ελληνικής που ανάγεται στο επίθετο μόνος* (ιων. μοῡνος) και έχει την έννοια ότι αυτό που δηλώνει το β συνθετικό: α) είναι ένα και μοναδικό ή έχει απομείνει μόνο ένα (μονοσύλλαβος,… … Dictionary of Greek
